گل‌های رز قبل از پیدایش انسان، روی زمین وجود داشته اند. به دلیل کشت تجاری گل های رز می توان آنها را در سراسر جهان پیدا کرد. کشت گل رز از 500 قبل از میلاد آغاز شده و باعث ایجاد 13000 گونه مختلف گل رز شده است. گل های سرخ می توانند برای مدت زمانی طولانی زندگی کنند. رزهایی که دیوار کلیسای جامع هیلدسهایم آلمان را پوشانده عمری 1000 ساله دارند. در دوران امپراطوری روم، خاورمیانه مهد گل رز در جهان بوده است و از آن برای تزئین جشن ها، کاربرد دارویی و عطرسازی استفاده می شده است. در آن زمان، رومیان مجذوب زیبایی این گل ها شدند و در جنوب شهر روم باغ های عمومی بزرگی از گل رز ساختند. در فرانسه دوران ناپلئون بناپارت، علاقه به گل های رز بسیار افزایش پیدا کرد بطوریکه همسر او، انواعی از رزها را در باغی گردآوری کرده بود که بعدتر با کمک گیاه شناسان توانست رقم های جدیدی را به دنیا معرفی کند. امروزه در زبان گل‌ها رز بر اساس رنگ دارای معانی متفاوتی است. رز قرمز به معنای عشق، رز زرد به معنای حسادت، رز صورتی به معنی رضایت همچنین احساس عمیق و فراموش نشدنی و رز سفید به معنی پاکی، خلوص، طهارت همچنین به معنای این است که من برای تو مناسب هستم. در کشورهای اسلامی رز یکی از گل‌های بهشت و گلی مقدس به‌ شمار می‌آید. هر ساله کعبه در شهر مکه، یک بار اول شعبان و بار دیگر هم اول ذیحجه با گلاب مخصوص که هر ساله از ایران تهیه می‌شود، همراه با آب زمزم شستشو داده می‌شود.